رابطه بین ویژگی های شخصیتی با راهبردهای حل مسأله در دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

مقدمه: یکی از مهم ترین عوامل مؤثر بر شیوه حل مسأله افراد، ویژگی های روانی و شخصیتی آنان است. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه ی بین ویژگی های شخصیتی با راهبردهای حل مسأله در دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گردید. روش ها: در این تحقیق توصیفی همبستگی، جامعه ی آماری دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 93-92 به تعداد 380 نفر بودند که 191 نفر از آنان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، دو پرسشنامه نئو مک کری و کاستا (mccrae & costa) و پرسشنامه راهبردهای حل مسأله کسیدی و لانگ (cassidy & long) بود. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شد. نتایج: بین روان رنجوری (013/0, p= 242/0-r=) و با وجدان بودن (001/0, p= 474/0-r=) با شیوه سازنده حل مسأله همبستگی معنادار وجود دارد و با وجدان بودن بهترین پیش بینی کننده شیوه سازنده حل مسأله است. هم چنین بین ابعاد برون گرایی (001/0, p= 201/0-r=) توافق پذیری (001/0, p= 452/0-r=) و با وجدان بودن (001/0, p= 416/0-r=) با شیوه غیرسازنده حل مسأله همبستگی معنادار و معکوس و بین روان رنجوری و شیوه غیرسازنده حل مسأله همبستگی مستقیم وجود دارد (001/0, p= 429/0-r=) و توافق پذیری، روان رنجوری و با وجدان بودن بهترین پیش بینی کننده شیوه غیرسازنده حل مسأله هستند. نتیجه گیری: با توجه به معنادار شدن رابطه بین ویژگی های شخصیتی با راهبرد حل مسأله دانشجویان، پیشنهاد می گردد که دانشگاه ها توجه به ویژگی شخصیتی دانشجویان خود را جدی گرفته تا بتوانند از این طریق راهبردهای حل مسأله را به دانشجویان خود آموزش دهند.